Basel - Basle - Bazel - Basilea - Bâle

Afgelopen zomer ben ik een paar dagen op familiebezoek geweest en heb ik samen met zusje G. een bezoek aan Basel gebracht. Met de trein van Heitersheim naar Basel, aankomst op het Badischer Bahnhof.

Hoek Klingental - Webergasse

Aan de Rheinsprung, ook een archief maar dan anders

Münsterplatz, Johannes Oecolampadus

Zijdeurtje van de Münster. Erasmus is hier begraven, maar om de één of andere reden heb ik het monument op zijn graf gemist.

Ruiterloze paarden, de paardloze ruiters heb ik niet gevonden. Deze twee stenen zijn onderdeel van een hele verzameling stenen, her en der vandaan, die aan (nee, niet in) een aantal muren aan de Barf:ussergasse zijn gemetseld

Spalenberg

Geen carillon maar isolatoren op een electriciteitshuisje aan de Nadelberg

Twee wandschilderingen in de Peterskirch. De hele kerk zit er vol mee

In de hal van het geweldige Rathaus kun je overdekt parkeren ...

Keizerin Kunigunde (ze hangt in het Rathaus, naast de fietsenstalling)

Natuurlijk!

Maar groot is het Archivgässlein niet ...

Zo ongeveer om de hoek van het Archivgässlein wel een winkel in perkament, inkt, pennen, zegels, zegellak en andere mooie spullen. Let op de fotograaf

En naast de zegelwinkel de calligrafeerwinkel

Ursula zou hier langsgelopen zijn, met 11.000 wichter

Warm, dus zwemmen in de Rijn

Maar wel zwemmen volgens het voorschrift

Watertoren voor wijwater? Modern slot. Het ding staat in de Clarakirche

En ook hier moet er gemeten en geweten worden

Snoepje van de Week

Soms heb je dat: ineens een herinnering. Vandaag ook: het Snoepje van de Week van De Gruyter. Kinderen van mijn leeftijd herinneren zich vast nog wel de huisjes die je van De Gruyter kreeg, voor bij de trein (Trix Express, Märklin, Fleischmann of de wat meer obscure merken als Lima). Kartonnen bouwplaten waren het, voorgestanst. Met behulp van luciferdoosjes kreeg je ze in elkaar. Die luciferdoosjes waren natuurlijk wel van de merken die De Gruyter zelf verkocht: Grutto en Piccolo.

http://www.collectiegelderland.nl/musea/airbornemuseum/voorwerp-41D005/embed

 

http://www.thuisinbrabant.nl/object/noordbrabants-museum/17074

Jarenlang heb ik dergelijke luciferdoosjes en huisjes in verschillende stadia van gereedheid in huis gehad, maar uiteindelijk vielen ze letterlijk van ellende uiteen.

http://rookvogel.files.wordpress.com/2012/05/snoepjevdweek-vkblog-nieuw.jpg?w=640

Bij mijn zoektocht vanavond naar eventuele restanten bouwplaten kwam ik wel een ander De Gruyter-artikel tegen: de De Gruyter WinkelThuis weekcatalogus van 17 maart 1969. Deze catalogus staat vol met nuttigheden voor het huishouden die De Gruyter graag thuis wilde bezorgen. Levensmiddelen werden ook thuis bezorgd, maar een bestellijst daarvan heb ik jammer genoeg niet: ik denk dat mijn oma in Klijndijk, vaste thuisbezorgklant van De Gruyter, die gewoon wekelijks (op dinsdag herinner ik mij vaag) inleverde tot het moment dat De Guyter niet meer kon leveren.

Maar lees deze catalogus: handige vlekkentips en halve druiven met kaascrème (toen nog geen Philadelphia) voor op de party gaan hand in hand met lycra BH's "Princessenlijn" en Royco soep vooraf - geschenken toe. Albert Heijn was daar toen nog niet aan toe.

Boeken dus ook: Bartje (het manuscript ligt in het Drents Archief) maar ook de Kameleon en het prachtige Gouden Boekje Vijf Brandweermannetjes (zowaar nog verfilmd ook). Aag heeft onlangs nog geschreven over onder andere die brandweermannetjes.

In deze catalogus trof ik ook nog iets persoonlijks aan: een uitgeknipte aanbieding van De Gruyter voor een relaxstoel. Mijn oma wilde waarschijnlijk ooit zo'n stoel bestellen, óf ze ging voor het vliegengordijn ...

Voor veel meer De Gruyter zie http://www.pietdegruyter.nl/

Handige haan

Zo'n haan is best handig als je sprutter in de grote stad bent ...

Zomer voorbij ...

Vandaag deze foto in de Tiroler Tageszeitung:

 Deze uit Tilburg in mijn Facebook-berichten:

Deze in mijn twitter-TL van zusje @paasje:

En bij de plaatselijke supermarkt zie ik dan dit allemaal:

Ik denk dat de zomer voorbij is ...

De bibliotheek van het Tropeninstituut

En nog zó had ik me voorgenomen er niks over te zeggen, immers ik ken de situatie niet, de bibliotheek niet en weet alleen maar wat de pers er over schrijft. Maar  nu de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap antwoord heeft gegeven op vragen uit de Tweede Kamer over de kwestie "bibliotheek van het Tropeninstituut" kan ik me niet stilhouden.
De minister antwoord op de vraag of opslag van de bibliotheek voor 70.000 euro per jaar in afwachting om een duurzame oplossing te vinden een mogelijkheid zou zijn dat dat geen oplossing is: "de waarde van de collectie zit juist in de toepassing van de verzamelde kennis". De minister voegt er aan toe dat wanneer de bibliotheek wordt opgeslagen in containers binnen de kortste keren niemand meer weet wat er in die containers zit.
Mag ik dan vragen of vernietiging van (een groot deel van) de bibliotheek de toepassing van de verzamelde kennis wél bevordert?