Vergankelijke monumenten

Vanmiddag was ik even op de algemene begraafplaats aan de Hofstraat in Winschoten. Deze begraafplaats stamt zo te zien uit de tweede helft van de negentiende eeuw en is vol, er worden tenminste geen nieuwe graven meer uitgegeven, slechts bijzettingen kunnen nog plaats vinden. Nieuwe grafmonumenten zullen er dus waarschijnlijk ook amper nog komen. De bestaande monumenten zijn deels nog in erg goede staat, deels zijn ze in verschillende stadia van onttakeling, deels zijn ze al verdwenen en ik zag ook dat er monumenten opgeknapt zijn en letterlijk weer boven de groene zoden gekomen zijn, met name het monument voor Winschotens eerste burgemeester Eisso Post is weer in beeld gebracht. Op deze begraafplaats ben ik iets tegengekomen dat voor mij nieuw was. Wat ik in eerste instantie zag was dit:

Daar schrok ik van. Puin tussen de graven op wat verder een mooie en goed onderhouden begraafplaats is, onbestaanbaar toch? Maar wat verder kijkend zag ik dat dit klaarblijkelijk bewust gedaan was:

Dit zijn netjes gestapelde duidelijk herkenbare restanten van grafmonumenten. En nog iets verder:

Best mooi, de restanten van de monumenten raken mooi begroeid en dat gaf mij eeen gerust gevoel, hier was duidelijk over nagedacht en iemand heeft de gedachte gehad dat de restanten toch op de begraafplaats thuishoren. Ik weet wel zeker dat er mensen zijn die het slordig, niet netjes vinden, dat het niet kan, niet mag, maar van mij mag het en kan het. En niet netjes, dáár kun je ernstig over van mening verschillen.

Even verderop zag ik nog iets waar waarschijnlijk dezelfde gedachte aan ten grondslag licht: een uit de tijd geraakte beuk waarvan de stam is blijven staan,zodanig ingekort dat hij geen gevaar oplevert, en daar omheen blokken van de stam van diezelfde beuk.

Deze wijze van omgaan met een begraafplaats spreekt mij dus wel aan. Wat ik mij nu wel afvraag: komt dergelijk begraafplaatsbeheer elders ook voor of is Winschoten hierin uniek?