Het ziekenhuis en mijn privacy

Wie de verschillende media volgt weet allang dat het bij ziekenhuizen weleens misgaat wanneer het de privacy van patiënten betreft. Ongelukken kunnen gebeuren, fouten worden gemaakt, onwetendheid en desinteresse zijn gemeengoed.
Verleden week moest ik in het Sint Lucasziekenhuis in Winschoten zijn, onderdeel van de Ommelander Ziekenhuis Groep. Vantevoren was mij verteld dat ik een nieuw pasje moest laten maken, met foto, om fraudemogelijkheden zoveel mogelijk te beperken. Prima, de fraudemogelijkheden van ziekenhuizen worden zoveel mogelijk beperkt, die van mij dus ook. Geen problemen mee. Maar en passant kreeg ik te horen dat het nieuwe pasje nog een andere functie heeft, ik kan/moet me daar namelijk mee aanmelden bij het secretariaat van de specialist bij wie ik moet zijn.
Hoe werkt dat? Nou, op centrale plaatsen in het ziekenhuis hangen 'aanmeldzuilen'. Je moet de barcode van je pasje voor een lezer houden en dan krijgt het betreffende secretariaat melding dat je in het ziekenhuis aanwezig bent. Handig toch? Maar: ik moet mij na die aanmeldzuil ook nog een keer irl aanmelden bij het betreffende secretariaat, dus winst en/of vooruitgang zie ik niet. Wat ik wel zie is het volgende:

Dat scherm is dus een halve meter breed en uitermate goed leesbaar. Voor de patiënt, maar ook voor iedereen in de nabijheid van het scherm. Meerwaarde heeft het niet voor de secretariaten (de patiënt moet zich daar nog steeds melden en zijn pasje afgeven (navraag bij het secretariaat van de specialist waar ik moest zijn bevestigde de nul-meerwaarde voor het secretariaat)) en voor de patiënt ook niet, die ziet alleen maar zaken op het scherm die hij al wist: eigen naam, tijd afspraak en bij welke specialist. En iedereen kan meelezen dat meneer x, mevrouw y, bij de nefroloog, de uroloog of een ander oog moet zijn.
Tot zover de bescherming van de privacy van patiënten in het Sint Lucasziekenhuis in Winschoten ...