Tijdens mijn korte wandeling zag ik een grafsteen met een wel erg treurigmakende tekst er op. Het was de steen voor Gepke T. Tools, overleden op 7 augustus 1864 in Oude Pekela. Op de steen staat, behalve de gebruikelijke even oneerbiedig gezegd N.A.W.-gegevens: "Haar levensweg was een lijdensweg". Dat stemt niet tot vrolijkheid. Ik heb toen ook even op de steen van haar man, Hendrik H. Poppens, gekeken. De tekst op zijn steen was iets minder deprimerend, maar nog steeds niet echt vrolijk: "Arbeidzaam was zijn leven, Vol ootmoed en geduld. De taak hem opgedragen, Heeft hij hier trouw vervuld".
Links Hendrik, rechts Gepke |
Achter de kerk, van zuidwest naar noordoost |
Naast de persoonlijke teksten op stenen zijn er ook die een meer algemene boodschap dragen. Die vind je dan over het algemeen op de achterkant van de steen. Zo kwam ik bijvoorbeeld tegen: "Wie mij hier komt betreden, Gedenk toch ook aan mij, al lig ik hier beneden, ik ben geweest als gij". Tja.
Het kerkhof bevat relatief weinig 'monumentale' monumenten. Het grootste deel van de monumenten bestaat uit eenvoudige, rechtstaande stenen als die van Hendrik en Gepke, maar een enkel groter monument kwam ik wel tegen. Deze bijvoorbeeld, van zo te zien een scheepskapitein en zijn vrouw (en ik dacht thuis te kunnen lezen om wie het gaat, maar dat lukt dus niet):
De linkersteen met Neptunus erop, de rechter een levensboom |
Deze beide stenen zijn enigszins verweerd, maar nog goed leesbaar. Even verderop liggen soortgelijke stenen, maar dan aanzienlijk beter leesbaar.
Familiegraf Borgesius |
Deze stenen zijn uitstekend door de tijd gekomen dankzij de prachtige treurbeuk waaromheen zij liggen, de beuk die bij de ingang van het kerkhof staat. De boom heeft de stenen goed beschermd tegen weersinvloeden en zure regen. Deze boom zorgt echter wel voor een ander 'probleem':
De boom is zo groot geworden dat de graven overgroeid worden. Ik hoop overigens niet dat hierop door gemeente of vrijwilligers ingegrepen wordt: de boom ziet er prachtig uit en is ongetwijfeld destijds bewust op het graf gezet.
Het kerkje aan de Wedderweg |
Mooi verslag, Aike.
BeantwoordenVerwijderenDankje.
VerwijderenPersoonlijk vind ik dodenakker een nog betere benaming voor begraafplaatsen. Maar als de kerk er nog bij staat dan ik kerkhof ook goed :).
BeantwoordenVerwijderenIk kan me er altijd goed voorstellen dat de plek waar de mensen hun doden begroeven en bijzondere plaats is, een plaats ook waar je snel stil wordt en die toch een bijzonder uitstraling heeft.
Fraai.
Dodenakker, kerkhof, begraafpaats, eigenlijk bedoelen we met deze woorden allemaal hetzelfde. Voor mij zit er toch verschil in, maar ik geef toe: volgens eigen definitie. Een kerkhof is voor mij een begraafplaats om een kerk 9al dan niet nog aanwezig), een begraafplaats is een plaats zonder kerk (ook nooit een kerk geweest) waar begraven kan worden volgens strikte indeling en met regels omtrent monument en een dodenakker is een terrein waar naar eigen inzicht begraven kan worden met monumenten naar volledig eigen inzicht. Maar, nogmaals, deze definiëring is volledig voor mijn eigen rekening.
VerwijderenDat ziet er al een stuk beter uit dan in 2009: http://gelkinghe.weblog.nl/het_noorden/de-laatste-eer-in-oude-pekela/
BeantwoordenVerwijderenGelukkig veel beter. Braamstruiken en andere wildgroei is weg, de meest 'bedreigde' graven zijn hersteld of in herstelling en geen bordje bij de ingang dat als je je monument niet opknapt het wordt verwijderd. Maar braambossen kunnen natuurlijk een functie hebben: Exodus 3:1-7.
Verwijderen