Vogelsang, waar ook vogels zingen

Vakantie in de Eifel. Wat doe je dan? Wandelen, eten, drinken, dat doort dingen. Maar ook naar Vogelsang, in het noorden van de Eifel, niet zo ver van het bij veel mensen bekende Monschau. In 1934 is begonnen met de bouw van dit nationaal-socialistische opleidingscentrum. Architect Clemens Klotz (ook architect van Prora op Rügen) bouwde in opdracht van het Deutsche Arbeitsfront deze Ordensburg, één van de drie die gebouwd zijn. Na de oorlog werd Vogelsang en omgeving een oefenterrein voor eerst het Britse, later het Belgische leger. Het nabijgelegen dorp Wollseifen werd ook onderdeel van dit oefenterrein, het moest door de bewoners daarom in een week tijd volledig ontruimd worden (en het is nog steeds ontruimd, tot en met het kerkhof aan toe ...).
Afgelopen zaterdag 12 mei ben ik dus gaan kijken. Het blijkt dan dat heel veel anderen dat idee ook hebben, de parkeerplaatsen stonden vol met auto's met kentekens uit heel Europa, daarnaast opvallend veel bussen uit het Verenigd Koninkrijk. In eerste instantie komt het terrein me bekend voor, hoewel ik er nooit eerder ben geweest. Waarom het me bekend voorkomt is duidelijk: de entree en de eerste gebouwen die ik zie lijken gewoon heel erg veel op een kazerne. Niet gek natuurlijk, het is ook meer dan 50 jaar een kazerne geweest.

Deze foto is van het poortgebouw, de twee vleugels zijn niet goed zichtbaar.

Als je na de poort via de parkeerplaats verder loopt zie je een aantal gebouwen die als onderdak voor voertuigen hebben gediend, typisch jaren '50-'60 kazernegebouwen.  Daarna kom je lang het informatiecentrum, met horecagelegenheid. Dit pand is door de Belgen in de jaren '50 gebouwd, als bioscoop.

De aanduiding "Cinema" zit er nog steeds op. In al zijn lelijkheid toch eigenlijk wel een mooi gebouw.

 

Uiteindelijk kom je dan langs nog een door de Belgen gebouwd kazernegebouw bij de eigenlijk Ordungsburg. Het complex ligt prachtig op een bergwand, met een geweldig uitzicht over de Urftstausee. Het is indrukwekkend, in een aparte bouwstijl, en mooi ingepakt in het prachtige Eifellandschap. 

Jammer is dan dat je eigenlijk nergens een gebouw in kunt, dat is alleen mogelijk als je meegaat met een rondleiding of gaat zwemmen in het zwembad.

 

Zelfstandig rondwandelen is overigens geen probleem, je zult alleen zelf je informatievoorziening moeten regelen. Gelukkig kan dat met folders en boekjes die in het informatiecentrum verkrijgbaar zijn. Je kunt natuurlijk voordat je arriveert ook even op de website kijken ...

Maar wat vind ik er nou zelf van? Eigenlijk niet genoeg gezien, dat als eerste. Niet genoeg tijd, her en der paden afgesloten wegens werkzaamheden. Verder lijkt het complex zoals ik al eerder schreef op een kazerne. De architectuur is boeiend, niet het normale betonwerk maar ingepast in het landschap met materialen die elders in de Eifel ook voor bouw gebruikt werden en worden. Ja, het boeide me, maar een historische sensatie had ik er niet bij, althans geen gevoel dat ik in een beladen oord rondliep.